Lekkage leed
Dat was lekker thuiskomen en een leuk begin van het weekend denkt je dan, en dan gebeurd het: Kim mijn dochter is op zoek naar een borstel om de honden Benji en Nike eens een flinke borstelbeurt te geven -zien ze er ook eens netjes uit dit weekend !!. Hé Pa roept ze nog terwijl ze staat te staren in de meterkast waar de borstel was opgeborgen “Er drupt wat water hier” Nou weet ik dat water en elektriciteit niet de beste vrienden van elkaar zijn en ook nog eens heel slecht met elkaar kunnen samen werken, het is wel spannend maar toch maar de spanning eraf.
De druppels water werden al snel straaltjes water en niet alleen in de meterkast, ook vanuit de keuken werden de eerste waterhoogtes gemeld door Kim die als een duiker zonder zuurstof flessen zich in alle bochten ging buigen en vouwen om de waterstralen te volgen en ging zich bezig ging houden met het opvangen van het alsmaar aan zwellende water in potjes- pannen- en emmers en weet ik al niet, zelf een bos heerlijk reukende rozen die op de keukentafel stonden moesten het ontgelden en verdwenen in de vuilnisbak om de vaas te kunnen hergebruiken om het nog steeds harder stromende water in op te kunnen vangen.
De spanning was wel is waar uit geschakeld maar in huis liep deze toch wel aardig op nadat we de slaapkamer deur hadden geopend op zoek naar iets nuttigs waar water in op te vangen was, en tot onze grote schrik liep hier ook het water als een soort Niagara waterval langs de gevelkozijnen naar beneden op het hoogst waarschijnlijke niet waterdichte laminaat.
Om nu gelijk een vergelijking te trekken met de watersnoodramp uit 1953 gaat mij ook wat ver, maar ik kan mij nu wel een voorstelling maken wat deze mensen gevoeld moeten hebben in die koude februari nacht.
Wat een drama, en er was bijna niets tegen dit wassende water op gewassen en we moesten nu dan ook lijdzaam toezien hoe het water zelfs uit de stopcontacten kwam zetten, en zo hadden we een emmer water geleegd of de volgende emmer was weer gevuld met een bruin soortig water waar je waarschijnlijk geen vissen in kon houden.
We dachten na een klein uurtje dat we het lek boven hadden maar niets was minder waar, Bij het openen van de deur van de kleine slaapkamer op zoek naar nieuwe waterbronnen zagen we een kleine ramp voor onze ogen, ook hier was het water tot grote hoogte gestegen en liep met straaltjes van plafond naar gevelkozijn en zo op het bureau, waar mijn jongste dochter altijd vrolijk achter haar laptopje met vriendjes zit te communiceren. Ik zag op de beeldscherm van haar laptop water en dit was geen screensaver. En dit was voor mij dan het teken om op zoek te gaan naar de bron van dit alles. Hoger moest ik zijn om de bron te vinden.
Aangekomen op de 5e etage zag ik mijn altijd zo vrolijke bovenbuurvrouw ook in de weer met emmers en dweilen, maar ik had toch niet het lef om te vragen of ze zoveel water over de rand had gemorst bij het instappen van haar ligbad, ook zij had last van het wassende water, en als een echte Sherlock Holmes begreep ik dat de bron van hoger moest komen, dus op naar de 6e verdieping.
Ook hier trof ik een buurman aan die met zijn handen in zijn wat dunne haardos stond en bij hem het huilen nader stond dan het lachen. Bij deze man was de moed al lang in zijn natte pantoffels gezakt, en had het opvangen van het water maar gelaten voor wat het was en het enige wat hij deed was als een klein kind en met een blij gezicht kijken naar de vrolijke water straaltjes, die zich een baan via de ramen naar de grond baanden en hier werden opgenomen in een plas water waar je al snel een aardig buitenzwembad mee kon vullen.
Ik besloot deze buurman maar niet te storen, “kan gevaarlijk zijn in de zijn conditie waar hij nu in verkeerde” bedacht ik mij.
Nog maar eens de huisbaas bellen, omdat mijns inziens bij dit wassende water professionele hulp geboden moest worden en “Ja Hoor” de telefoon in de wachtstand met op de achtergrond de muziek van onze nationale palingboer “Pietje Veerman” met het toepasselijke “ Salling Home” . Piet je wordt bedankt daar knapte ik van op. Inmiddels was ik aangekomen op de 7e verdieping en hier lag de bron waar uit het water nog steeds stroomde, het bleek een vaatwasser te zijn die op dit moment dienst weigerde en waaruit het water met ca. 12 liter p/m naar buiten stroomde en het gehele huis blank had gezet, en de bewoner niet thuis gaf.
Na een paar keer Piet aangehoord te hebben over dat hij weer naar huis was gevaren gebeurde het waar ik eindelijk dit nummer voor gebeld had “Een vriendelijke mevrouw vroeg aan mij wat ze zo op zo’n late vrijdag middag voor mij kon betekenen.
“Mevrouw luister, ik heb de ontspringen van de bron gevonden, en er moet iemand bijkomen want de bewoner van dit pand is niet thuis. en het water blijft maar uit de vaatwasser stromen en volgens mij is de vuile vaat al lang schoon.
Word vervolgd.. (eerst droge sokken aan ?)